Imagine there’s no countries,
it isn’t hard to do.
Nothing to kill or die for
and no religion too.
Imagine all the people living life in peace.
You may say I’m a dreamer but I’m not the only one.
I hope someday you’ll join us
and the world will be as one.
Imagine. John Lennon, John Lennon & the Plastic Ono band, Imagine – 1971
Alles wat je kunt dromen, kun je ook realiseren. Kunstenaars doen dit al. Elk kunstwerk is begonnen als een droom in het hart en brein van de kunstenaar. Hetzelfde geldt voor levenskunstenaars, mensen die expressie geven aan hun levensmotto door middel van kunst. Elke generatie heeft zo zijn levenskunstenaars. Ik ben beinvloed door levenskunstenaars als Toon Hermans, Bob Dylan, Annie MG Schmidt, Pablo Picasso, Johan Cruyff, David Bowie en Salvador Dali (dan vergeet ik er meteen ook heel veel).
Zij hebben het allemaal eerst gedroomd en zijn het toen gaan vormgeven en dus gaan leven. Levenskunstenaars wekken creatie tot leven waar velen heling, groei, troost of kracht uit halen. Wij kunnen dat op onze eigen schaal ook doen. Als een persoon zich al beter voelt door wat jij zegt, dan ben je al een levenskunstenaar.
De mooiste creatie vind ik toch weer ‘imagine’ van John Lennon. Bij elke aanslag of ramp horen we John weer ‘you may say I’m a dreamer…’door de radio zingen. De dromer in hem verlangde naar een wereld zonder oorlogen, religies en grenzen. Niemand heeft vrede op een simpelere en concretere wijze in een liedje weergegeven. John heeft het zelf niet kunnen meemaken. Hij, die hoopte dat wij hem op een dag zouden volgen, werd 10 jaar later voor zijn woning in New York bruut neergeschoten. Een Beatle minder! Ondertussen zijn wij nog ver verwijderd van zijn droom.
