“Ik hou van.. mij” hoor je nooit zingen.
“Ik hou van mij” wordt nooit gezegd,
maar ik hou van mij ga ik toch zingen
want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt.
Al klinkt het bot en slecht,
want wie van zichzelf houdt,
die geeft pas echt iets kostbaars
als ie “ik hou van jou” tegen een ander zegt.
Ik hou van mij. Harrie Jekkers & Koos Meinderts: Harrie Jekkers, Het geheim van de lachende piccolo – 1997.
Deze titel is makkelijker gezegd dan gedaan, toch? Er zijn schoollessen en levenslessen. Op school leren we ons staande te houden in de samenleving. We leren lezen, schrijven, rekenen, etc. Van onszelf houden dat is een levensles en dat wil zeggen dat we dat zelf moeten doen. Levenslessen leren uit het leven zelf. Maar weet je wat het is? Wat we zelf niet hebben geleerd dan kunnen we ook niet aan anderen leren. Dus wanneer je ouders niet van zichzelf hebben leren houden hoe kunnen ze je dan leren om dat wel te doen?
Tja, houden van jezelf is een levensles. Zeker wanneer het leven je blauwe pekken op je ziel geeft, dan is het een hele klus. En toch is het een voorwaarde om van anderen te houden. Begin bij jezelf, vergeef jezelf alle zonden, ontsla jezelf van alle last, ontdoe jezelf van alle oordelen. Teken een smiley op de spiegel en luister naar Harrie Jekkers. Elke dag weer totdat de smiley van de spiegel kan, omdat die op je gezicht verschijnt.
Ik heb ‘ik hou van mij’ veel afgespeeld tijdens trainingen. De eerste jaren was een groep vaak aangenaam verrast. Toen was het nog redelijk onbekend. Luister ook eens naar de ‘live’-versie. Waar de boodschap in de originele studio opname serieus en reflectief is, wordt de live versie hilarisch en licht. Dat onderstreept de dubbele boodschap: neem de zelfliefde serieus en lach tegelijker tijd ook om jezelf, geniaal!
