Well, it’s one for the money,
two for the show.
Three to get ready, now go, cat, go.
But don’t you step on my blue suede shoes.
You can do anything
but lay off of my blue suede shoes.
Blue suede shoes. Carl Perkins: Dance Album & Elvis Presley, Elvis Presley – 1956
Wat heb jij verankerd? Wat heeft zich zo in jou genesteld zodat je meteen weer in de bijbehorende stemming komt? Ankeren is het bekende Pavlov proces van stimulus-respons. Ik heb zo mijn favoriete quotes. Bijvoorbeeld uit The Godfather 1 waarin Don Corleone zegt: ‘ I’m gonna make him an offer he can’t refuse’ . En dan Johan Cruyff’s ‘ elk voordeel heeft zijn nadeel’. Ankers hoeven niet altijd betekenis of een hogere vorm van zingeving te hebben.
Een van de eerste popliedjes die ik hoorde heeft de meest klassieke openingszin. Die heb ik voor de rest van mijn leven geankerd: ‘One for the money, two for the show, three to get ready..’ Een van de meest klassieke openingszinnen uit de muziekgeschiedenis. Blue suede shoes was een van de eerste rock & roll/rockabilly klassiekers ooit. Carl Perkins hoorde flarden van een gesprek van een danspaar en ving een zin op: ‘don’t step on my blue suede shoes’. Hij schreef de zin op een kladblaadje en het begin van een hit was geboren. Elvis was meteen verkocht, nam het ook op en maakte het beroemd. Het onderstreept de eenvoud van een zorgeloze tijd.
Alles kan een trigger voor een hit zijn! De Tröckener Kecks leende de intro ook: ‘doe het één voor het geld, twee voor de show en drie voor het publiek’. Wat zijn jouw klassieke ankers die je meteen triggeren?
